ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ .
Και πριν εσείς αριστεροαναρχομπουμπουλοπερίεργοι φίλοι μου ξεκινήσετε να με κράζετε, θα το ΕΞΗΓΗΣΩ, μπας και πιάσετε το ΝΟΗΜΑ επιτέλους. Σόρρυ για τα κεφαλαία, αλλα ε μααα πιααα...
Είμαι γέννημα θρέμμα Θεσσαλονικιά. Εδώ γεννήθηκα, εδώ μεγάλωσα και εδώ ακόμα μεγαλώνω. Τη δεκαετία του '90 μέχρι μέσα 2000, η Θεσσαλονίκη, ό,τι και αν λένε οι εγγεφαλικά βλαμμένοι συντοπίτες μου, όπως και όλες οι άλλες πόλεις της Ελλάδας, ΗΤΑΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΕΟ. Μάλιστα για τον πέο που έχει σύνδρομο Φουρνιέ. Και τουλάχιστον οι υπόλοιπες ως ένα βαθμό, με τους Ολυμπιακούς, με την έστω και λίγη καλή διαχείριση χρημάτων, κάπως έφτιαξαν. Έγιναν πολεοδομικά έργα, γρεμίστηκαν κανα-δυο σαβαραλιασμένες πολυκατοικίες, έγιναν δυο-τρεις δρόμοι και πάρκινγκ παραπάνω μπας και αποσυμφωρηθεί λίγο το κέντρο της πόλης, άντε να φυτεύθηκαν και λίγα τετραγωνικά πρασίνου. Εμείς εδω στη συμπρωτεύουσα παραμείναμε το ίδιο ΣΚΑΤΑ όπως είμασταν τα τελευταία 30 χρονια. Τέσπα, στο θέμα.
Και όπως ήταν λογικό, η Θεσσαλονίκη είχε (και έχει) συγκεκριμένα μαγαζιά από τα οποία μπορούσες να προμηθευτείς σαν καλός ''neerd geekουλας'' ή καθημερινό fanboy βιβλία, κόμικς, cd και δίσκους. Με άλλα λόγια δεν είχαμε και πολλές επιλογές, όπως είχουν οι Αθηναίοι φίλοι μου, ούτε στα μαγαζιά ούτε και στις τιμές.
Και τα λέω και τα εν λόγω μαγαζιά :
Fantasy περιεχόμενο βιβλία και rpg και μπλα μπλα, ''Άγνωστη Καντάθ'' στην Ναυαρίνου και ''Κάισσα'' σε ένα στενάκι κάθετα σε μια παράλληλο πάλι στη Ναυαρίνου που δεν θυμάμαι πως λέγονται τώρα ούτε με πιστόλι στον κρόταφο. Γενικώς για βιβλία, πήγαινες Αριστοτέλους σε ''Ιανό'', ''Μαλλιάρη'', ''Μπαρμουνάκη'' τα τρία πιο κλασικά και Θεσσαλονικιώτικα βιβλιοπωλεία (Ναι, φίλοι μου Αθηναίοι, ο Ιανός και ο Φωκάς είναι δικές μας επιχειρηματικές φάρες). Καλά προφανώς και υπήρχαν και κάτι βιβλιοπωλεία σε στενάκια τύπου Βιβλιοπαλμός και Βιβλιορυθμός και Βιβλιοκίνηση (μα τι πρωτοτυπίες στα όνοματα πια..) ή το γνωστό μας Κεντρί στη Ναυαρίνου. ΑΛΛΑ ΝΑΙ, ΣΕ ΓΕΝΙΚΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΑΥΤΑ ΗΤΑΝ. 5-6 βιβλιοπωλεία, όπου χρέωναν με τιμές ό,τι μα ό,τι κατεβάσει η κούτρα του μάρκετινγκ μάνατζερ. Άντε πες στα κεντρικά βιβλιοπωλεία το ήξερες από μόνος σου, αν και αυτοί ήταν αδικαιολόγητοι. Στα συνοικιακά τύπου ''Καντάθ'' και ''Κάισσα'', όπου πραγματικά σ'εκείνους τους κομπλεξικούς γεροξούρες που τα έχουν τους φτιάξαμε σπίτια και εξωχικά, καθώς επί χρόνων κατείχαν το μονοπώλιο στο fantasy section, θα ήθελα πολύ να τους φτύσω κατάμουτρα. Αγαπημένο παράδειγμα: Πριν από 6-7 χρόνια, είχα πάει στην Καντάθ για να αγοράσω κάτι βιβλία του Pratchett από το Discworld. Ξέρετε, αυτά τα μικρά paperbacks που μοιάζουν με εκδόσεις Βίπερ της τουαλέτας, των 400 σελίδων το πολύ και τιμές στο εξωτερικό το πολύ 6 δολλάρια. Αλλά όχι, ο φίλτατος ιδιοκτήτης της Καντάθ είχε την φαεινή ιδέα να τα πουλάει 16 ευρώ το τεμάχιο. Μπράβο μαλάκα, επιχειρηματικό μυαλό που θα ζήλευε και η Goldman Sachs. Ρούφηξε το αίμα όσων έρχονται και στηρίζουν το συνοικιακό μπουρδελο-μαγαζί σου γιατί δεν έχουν κάρτα να τα αγοράσουν από το Άμαζον. Και αν έπαιρνες και εσύ το ρόλο του γύφτου, όπως αυτός, και έλεγες ''εεε, μια καλύτερη τιμή θα μου κάνετε???'', εκεί και αν έπαιρνες το βλέμα του απογοητευμένου δασκάλου που πάτωσαν τα παιδιά του στις Πανελλήνιες. Ίσα ρε μεγάλεεεεεε....
Για comics ακόμα χειρότερα, ήταν ο γνωστός σφάχτης της ''Σπηλιά των Κόμικς'' που μέχρι πέρυσι ήταν και στου διαόλου τη μάνα, προς Βαρδάρη μεριά. Αυτός είχε και ποικιλία. Τα άλλα 2 κομικσάδικα ήταν ως επι το πλείστον μετεφρασμένα και ελληνικά κόμικς... Ομορφιάααα....Ο καλός μας Τασάρας στην σπηλιά, σπάνια να χρέωνε κάτω από 20ευρώ ακόμα και σπιν οφ με 50 σελίδες. Για τα ''ψαγμένα'' κόμικς, τύπου Neil Gaiman, Alan Moore, Grant Morrisson, Eisner και πάει λέγοντας το πράμα, αν δεν είχες 30ευρω στο στόμα, δεν έκανες καν τον κόπο να μπεις μέσα.
Και το επίπονο ζήτημα της μουσικής...
Patsis, music planet, και κάποια άλλα συνοικιακά μαγαζιά επι Αριστοτέλους, Τσιμισκή και Ναυαρίνου, που κανονικά ΣΟΥ ΕΠΙΑΝΑΝ ΤΩΝ ΚΩΛΟ και μερικά σου ζητούσαν να τους κάτσεις και όλας για επιστέγασμα, γιατί αλλιώς πούστη δεν έπαιρνες cd ή δίσκο που να χτυπιέσαι, και για αυτό το λόγο η τραυματισμένη ψυχή μου και τσέπη μου τα έχει διαγράψει. Είχαμε και τα Virgin Megastores έτσι για λέμε ότι έχουμε και μια πολυεθνική ανάμεσά μας, όπου εκεί και αν ήταν το μπουρδέλο. Όσο πανάκριβα και να τα είχαν τα cd τα συνοικιακά μαγαζιά, φρόντιζαν πάντα να είναι λίγο πιο κάτω από των Virgins. Ήξεραν τί έκαναν καλά οι κουφάλες, και οι πολυεθνικάριοι που τα είχαν μονοπώλειο τότε επί δεκαετία '90 και οι άλλοι οι συνοικιακοί συφηλιασμένοι κάφροι, που έμπαινες μέσα και σε κοιτούσαν με μάτι 80χρονου Ακαδημαϊκού καθηγηταρά σε φάση ''Μαλακισμένο 13χρονο μου ζήτησες cd των Iced Earth ή των Meshuggah , άντε μάθε λίγο μουσική ρε νιάνιαρο και μετά έλα στο μαγαζί μου'', αλλά παρόλα αυτά το οχταχίλιαρο-δεκαχίλιαρο και μετά το 25ευρω-30ευρω μια χαρά το τσέπωναν για το Alive in Athens και το Chaosphere. Με άλλα λόγια, ήσουν και ΚΕΡΑΤΑΣ και ΔΑΡΜΕΝΟΣ.
Ναι, φίλε μου. Ειδικά αν ήσουν και fanboy ή απλά γούσταρες τη φάση βιβλία-κόμικς- μουσική, την είχες κάτσει τη βάρκα. Σκάσαμε φάγκα σε αυτά τα ντεμέκ συνοικιακά μαγαζιά που μόνο συνοικιακές τιμές δεν είχαν, που θα μπορούσαν να μας είχαν επιπλώσει τώρα στο φουλ τα σπίτια μας, και όχι από το ΙΚΕΑ, αλλά από το Porcelana και τη Sato, και να είχαμε και φουλ εξοπλισμένη κουζίνα με ψυγείο που σου φτιάχνει και ό,τι καφέ θέλεις, φούρνο που σου ψήνει το φαι σε νανοδευτερόλεπτα και home cinema ακόμα και στο μπάνιο. Μιλάμε για περιουσία, όχι αστεία.
Το πρόβλημα δεν είναι μόνο οι τιμές των συγκεκριμένων καταστημάτων, αλλά ότι οι ιδιοκτήτες τους είχαν την εντύπωση οτι ασκούσαν κάποιου είδους λειτούργημα ξέρω εγω μέσα στην πόλη. Αν ρωτούσες κάτι για κάποιο κόμικς/ βιβλίο/συγκρότημα/παιχνίδι το οποίο δεν ήταν το σούπερ ντούπερ αντίστοιχο στον μικρό τους γαμάτο κόσμο που είχαν φτιάξει στο κατα τα άλλα κλούβιο κεφάλι τους, μόνο που δεν σε έδιωχναν από το μαγαζί τους από την προσβολή. Ω ναι φίλε, ΠΡΟΣΒΑΛΛΟΝΤΑΝ επειδή ήθελες να σκάσεις το 20ευρω για ένα συγκρότημα που δεν γούσταραν εκείνοι! Μιλάμε για masters κατινιάς και μαλακίας, όχι αστεία!
Και εκεί στα μέσα του 2000, άρχισαν και έσκαγαν και η αρχή της οικονομικής κρίσης και τα μαγαζιά μεγαλο-εταιρίες που απλα μας φώτισαν με νέον την επιγραφή ''ΘΥΜΑ-ΜΑΛΑΚΑΣ'' που ήδη υπήρχε χαραγμένη στο κούτελό μας.
Όταν άνοιξε το Public, αυτός ο ''ναός του καπιταλισμού'' όπως έσπευσαν να το βροντοφωνάξουν οι πολιτικομπούρμπουλες φίλοι μου, έβλεπες μέσα θάματα στις τιμές που δεν έιχες ματαδεί ποτέ σου. Από τιμές μέχρι και 50% κάτω από εκείνες των ''συνοικιακών'', μέχρι προσφορές τύπου πίτσας (2 συν 1 δώρο, στα 4 το 5ο τζάμπα και γιάντα γιάντα). Ναι, φίλε, η ρεκλάμα των ανταγωνιστικών τιμών ήταν σοβαρή και ήρθε να ριζώσει μέσα στις πονεμένες καρδίες και τσέπες μας μια και καλή. Επιτέλους, μπορούσες να αγοράσεις κάποια αντικείμενα ''πολιτισμού'' (μισό να ξεράσω λίγο μέσα στο στόμα μου), χωρίς να μην μπορείς να βγεις από το σπίτι για τον υπόλοιπο μήνα και χωρίς υποσεινήδητα να σκέφτεσαι τί καλά που θα ήταν να είχαμε παραμείνει στην Παλαιολιθική εποχή. Πολιτισμός και μαλακίες...
Το ίδιο ισχύει και για τα δισκάδικα τύπου Μετρόπολις, που ξεκίνησαν να φέρνουν και σχετικά φτηνά βινύλια. Είπα, σχετικά φτηνά. Γιατί αν τα συγκρίνεις με τις τιμές του ''Ζαχαρία-Καρχαρία'', γνωστού σφάχτη διαφόρων ''μουσικόφιλων'' στο Μοναστηράκι, ναι παραήταν σχετικά φτηνά.
Και για να μην παρεξηγηθώ (και άλλο): Όχι, δεν συμφωνώ με την πολιτική τούτων των μεγαλοεταιριών, ούτε λέω ότι και αυτές δεν χαράτσωναν με τον τρόπο τους. Παιδιά, στον σοσιαλιστικό παράδεισο δεν μπήκαμε και όταν μπούμε συζητάμε και τις ανάλογες ανατιμήσεις. Τουλάχιστον αυτές οι κάργα καπιταλιστικές εταιρίες, είχαν την ευθυξία να κοιτάξουν μόνο το κέρδος τους, όπου στις καθαρόαιμες καπιταλιστικές αγορές των άλλων χωρών σημαίνει ότι παρέχουν και μια υπηρεσία αντίστοιχη των τιμών που πουλάνε στον κοσμάκη. Με άλλα λόγια, εκμετάλλευση των αγοραστών υπάρχει παντού, απλά στις σοβαρές επιχειρήσεις δεν είναι ΤΟΣΟ μεγάλη, κυρίως επειδή τίποτα εκτός από την ενέργεια και τα mac δεν είναι σήμερα μονοπώλειο. Και επειδή μια εταιρεία μαζικής κατανάλωσης προϊόντων δεν μπορεί να βασίζεται μονάχα στο 10% των φραγκάτων του πλανήτη, αναγκαστικά ανταγωνίζεται τις τιμές. Simple mathematics.
Όχι οτι και εμείς δεν βάλαμε το χεράκι μας για αυτό, ειδικά στη μουσική και τις ταινίες. Το δικαίωμα στα φτηνά cd κατακτήθηκε με 15 χρόνια συνεχούς πειρατίας και δικαστικές αγωγές σε άτομα που ξεκίνησαν πειρατικά site, ώσπου σε κάποια φάση οι Πολυεθνικάριοι στη μουσική έπιασαν το νόημα και άρχισαν να ρίχνουν τις τιμές στα cd. To θέμα είναι ότι το έπιασαν αργά, όταν πλέον κάθε σπίτι είχε adsl internet και κατέβαζε τα μαλλιά όλης της οικογένειας, των γειτόνων και του τεριέ γριφόν του αβέρτα. Ε, τί να κάνουμε life is tough, εσείς μας το μάθατε αυτό.
Αλλά anyway, ναι πέρασε αρκετός καιρός μέχρι αυτά τα συνοικιακά μαγαζιά να καταλάβουν, ότι τέρμα μάγκες, όσα φάγαμε φάγαμε, όπως και όλοι οι υπόλοιποι λαμογιο-ιδιοκτήτες Ελληναράδες. Γιατί κατάλαβαν ότι έχασαν το 60% της πελατείας τους τουλάχισον 3-4 χρόνια αργότερα, όταν πλέον τα εν λόγω μεγαλοκαταστήματα που ανέφερα είχαν τόσο εδραιωθεί στην αγορά, που πλέον το πράγμα δεν μαζεύονταν ούτε και αν έβγαιναν να πουλήσουν την πραμάτια τους 2 ευρώ το κομμάτι με καροτσάκια έξω από τα πανεπιστήμια. Όχι οτι μου άρεσε το αποτέλεσμα, απλά το αναφέρω. Ο patsis και τα άλλα δισκάδικα έκλεισαν πανυγηρικά, το ίδιο και τα ''εναλλακτικά'' βιβλιοπωλεία-κομικσάδικα, αφήνοντας μόνο την Καντάθ και την Σπηλιά, που πραγματικά πλέον πιστεύω οτι κρατιούνται μόνο από κάποιους σταθερούς φίλους-πελάτες και μερικούς ψυχοπονιάρηδες σαν και μένα που πάω καμιά φορά και σκάω το 15αρι για την τιμή των όπλων και για την παιδική μου νοσταλγία. Στο κάτω κάτω, ναι αυτά τα μαγαζιά μας γαλούχησαν, και όσο μαλακοξερόλες και αν ήταν οι ιδιοκτήτες στον τρόπο που σου πρότειναν τον Steven Errikson και το Animal Man, τουλάχιστον στα πρότειναν, σε αντίθεση με τα λάχανα που δουλεύουν στα μεγαλοβιβλιοπωλεία που δεν ξέρουν, πραγματικά την τύφλα τους. Αλλά και πάλι, το κακό είχε γίνει και ο δρόμος των εταιριών έγινε μονόδρομος, όπως πάντα ήθελε να γίνει.
Και αγαπημένοι μου ιδιοκτήτες συνοικιακών καταστημάτων, βάλατε και εσείς τα χεράκια σας και βγάλατε τα ματάκια σας. Γιατί ενω ξέρατε σε τί σύστημα ζείτε, προτιμούσατε να κωλοπιάνετε επι χρόνια με τα 2 χέρια τα καημένα fanboys που ερχόταν στα μαγαζιά σας να ψωνίσουν και να τους κράζετε και όλας, παρά να κρατήσετε μια τίμια έστω συμπεριφορά με λογικές τιμές, ώστε να καταφέρετε να συγκρατήσετε έστω ένα συγκεκριμένο πελατολόγιο ακόμα και μέσα στην οικονομική κρίση, γιατί η προσωπική σχέση μπορεί κάλλιστα να κάνει κάτι τέτοιο. Αλλά οοοοόχι εσείς επιλέξατε να σφάζετε τον κόσμο βγάζοντας 200% κέρδος. Ε φάτε σκατά τώρα αντί για φαϊ, ψοφήστε να τελειώνουμε, ΓΥΦΤΟΙ.
Btw, το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίζουν πλέον και τα εν λόγω μεγαλοκαταστήματα, με την αγορά του internet να γαμάει και να δέρνει σε όλους τους τομείς, τώρα που οι χρεωστικές κάρτες έγιναν τσι μοδώς. Εμ, όλα εδώ πληρώνονται με μία pre-paid, μάλιστα. ΓΥΦΤΟΙ και εσείς.
LONG LIVE AMAZON AND EBAY, ΛΟΙΠΟΝ!
ΥΓ.1, Άπειρο respect στο ''Λωτό'', το δισκοπωλείο, γιατί ήταν από τους λίγους που είχε κανονικές τιμές, καλό υλικό και ιδιοκτήτη αστέρι, που σου κοβε και κανένα ευράκι όποτε μπορούσε και σου πιανε και σοβαρή μουσική συζήτηση, χωρίς να σου σπάει τον πέο με τις ξερολιές του. Και ακόμα το κάνει. Αν κλείσει θα στεναχωρηθώ πραγματικά πάρα πολύ...
